Hoe de bliksem een boom kliefde

Hoewel wij in de Hoeksche Waard regelmatig door onweer en bliksem worden ontzien, was het vorige week diep in de nacht toch raak. Helemaal achter in de tuin werd een oude boom doorkliefd. Een enorme rommel was het gevolg. Toen ik de volgende ochtend, niets vermoedend over het onheil in de tuin, aan het ontbijt zat, kwam Nisse al van buiten. 'Er is een boom om gegaan', zei hij meer in het algemeen dan tegen mij in het bijzonder. Behendig klom hij naar de middelste plank van de boekenkast en ik hoorde hem rommelen. Hildegom, direct alert waar het gerommel in haar huisje betrof, vroeg van uit de slaapkamer, waar ze bedstee verschoonde, wat hij zocht. 'De zaag, en laat dat beddengoed maar even voor wat het is, er is veel werk aan de winkel', riep hij terug. Met zijn gereedschapskist aan de hand stond hij niet veel later naast mijn bord. 'Het is een ongelooflijke troep in de tuin. De boom is totaal doormidden. We zullen hem vandaag nog in stukken zagen en het hout achter het tuinhuis opslaan voor de open haard', sprak hij kordaat. Mijn reactie niet afwachtend, zag ik ze in snel tempo achter elkaar naar buiten rennen. Mijn koffie achteroverslaand rende ik achter ze aan om de kleine natuurramp te aanschouwen. Op de plek des onheils aangekomen, bleek dat hij geen woord teveel had gezegd. Een enorme ravage van vermolmd hout en afgerukte takken. Een kapot hek omdat de boom daar precies overheen was gevallen. Voor ik nog iets had kunnen zeggen, riep Nisse, al hevig zagend in de stam: 'Ga maar naar binnen, we redden ons hier wel.' En een beetje verwijtend over mijn weinige beweegelijkheid op dit punt zo in de vroege ochtend: 'Je loopt anders toch maar in de weg.'
Ik keek eens stiekem om mij heen en zag warempel dat het goed was. Wie had mij toch dat geluk van twee van die huiskabouters geschonken? Ik hief van vreugde over zoveel goedheid nog net niet het bekende kabouterlied 'Oh, jo' aan. Binnengekomen smeerde ik nog maar eens een croissantje en schonk mezelf nog een kop koffie in. Tussen een stapel boeken en de zijkant van hun huisje stond een rekje met daaroverheen het dekbedje. Pas tegen de avond zag ik dat het rekje leeg was.... Op de geborduurde kussensloopjes keek ik tegen twee puntmutsen aan, een blauw en een rode. Beiden waren blijkbaar al vroeg onder de wol gekropen. Toen ik voor het naar bed gaan nog even met de honden naar buiten ging, nam ik de zaklamp mee en scheen in de richting waar eens de boom had gestaan. Enkele houtsnippers hier en daar deed vermoeden dat men hier vandaag tot diep in de avond aan het werk was geweest. Achter het tuinhuis lag, hoog op getast, een enorme berg keurig opgestapeld open haard hout....